Patrycja odkąd pamięta, zawsze marzyła by zostać masażystką. Jej droga do osiągnięcia zamierzonego celu nie była łatwa. Dzięki swojemu uporowi i wytrwałości zaciekle dążyła do postawionego sobie celu. Oprócz ukończenia studiów filologicznych, ukończyła także wymarzoną szkołę masażu jak również studia magisterskie z  pedagogiki resocjalizacyjnej z socjoterapią. Obecnie studiuje na studiach podyplomowych z przygotowania pedagogicznego oraz tyflopedagogiki w szkole Wyższej im. Pawła Włodkowica w Płocku.

By nabrać doświadczenia w zawodzie masażysty swoje kroki skierowała do Mazowieckiego Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w Płocku. Podczas miłej i otwartej rozmowy z Panią Dyrektor – Agnieszką Sulkowską, przedstawiła swój pomysł odbycia w MWOMP wolontariatu. Dowiedziała się też wtedy, że w ośrodku nigdy wcześniej nie pracowała osoba niewidoma. Jak się niebawem okazało, drzwi MWOMP otworzyły się dla niej. Jedno z wielu marzeń Patrycji spełniło się. Pomimo wielu niepewności i nieuzasadnionych, jak się później okazało obaw, dnia 4 kwietnia 2018 roku Patrycja rozpoczęła wolontariat na stanowisku masażysty w Zakładzie Rehabilitacji Leczniczej w Mazowieckim Wojewódzkim Ośrodku Medycyny Pracy. Nowi koledzy i koleżanki, współpracownicy od samego początku byli bardzo życzliwi, przychylni i czuli na jej potrzeby. Na każdym kroku służyli pomocą. Najważniejsza dla Patrycji była nauka nowej drogi do gabinetu masażu, przygotowanie stanowiska pracy. We wszystkim pomagali koleżanki i koledzy, pracownicy MWOMP. Patrycja była z nich bardzo dumna bo bardzo odpowiedzialnie i dojrzale zachowywali się w nowej sytuacji. Nowej nie tylko dla Patrycji, ale także dla nich wszystkich. Gdy oni czegoś nie wiedzieli wprost pytali Patrycji, a wszystko po to by ułatwić jej codzienne funkcjonowanie w nowym, nieznanym miejscu.

W konsekwencji, wspólnie wszystkim im udało się wypracować takie metody współpracy, które sprawiają, że czują się i funkcjonują ze sobą bez zarzutów.

Warto podkreślić, iż w trakcie trwania wolontariatu Patrycja otrzymała wyróżnienie w konkursie “Mazowieckie Barwy Wolontariatu” organizowanym przez Marszałka Województwa Mazowieckiego – Pana Adama Struzika. Konkurs ten dał Patrycji okazję, by w sposób szczególny podziękować wolontariuszom na co dzień współpracującym z organizacjami i instytucjami publicznymi. Przedstawił wielobarwność działań społecznych i aktywność wolontariuszy, którzy obecni są niemalże we wszystkich sferach życia społecznego.  Dla samej Patrycji było to bardzo ważne wyróżnienie, wielkie przeżycie i zaszczyt.
Jej wzruszeniu nie było końca, bo jako osoba niepełnosprawna, niewidoma mogła poczuć się potrzebna i spełniona nie mniej niż osoba pełnosprawna.

Niezwykle ważnym etapem w jej życiu  było podjęcie pracy etatowej. Zaraz po odbyciu stażu, dzięki przychylności niezwykle ciepłej, otwartej i wyrozumiałej postawie Pani Dyrektor Agnieszki Sulkowskiej, w grudniu 2017 roku, Patrycja została zatrudniona w Mazowieckim Wojewódzkim Ośrodku Medycyny Pracy. Taki cudowny prezent na święta Bożego Narodzenia. To bardzo uskrzydliło Patrycję i zmotywowało ją do działania. Zatrudnienie na otwartym rynku pracy dla osoby niewidomej znaczy bardzo wiele. Pozwala jej poczuć się potrzebną, daje motywację do tego, by wyjść z domu, by być wśród ludźmi, pomagać innym i czerpać radość z życia pełnymi garściami. Z całą odpowiedzialnością Patrycja twierdzi, że dla niej praca to terapia, dlatego, że każdego dnia trzeba podjąć nowe wyzwanie, radzić sobie z nowymi zadaniami, trzeba się uczyć pokonywać własne słabości, ale przede wszystkim trzeba być pozytywnie nastawionym do drugiego człowieka. Dzięki tej pracy, relacjom z współpracownikami i ludźmi  spotykanymi w MWOMP, każdy jej dzień staje się piękniejszy. Patrycja czuje się wtedy potrzebna, ma motywację do tego, by wyjść z domu, by być wśród ludzi, pomagać innym i czerpać radość z życia pełnymi garściami. W takich sytuacjach dzień staje się piękniejszy, bo daje Patrycji poczucie, że jest takim samym człowiekiem jak wszyscy, czuje się wtedy szanowana, doceniona i szczęśliwa, że otrzymała od życia tak wielką szansę.

Zdarza się jednak, że czasem nie jest łatwo, przychodzą smutki i słabości. W takich sytuacjach znowu przychodzą koledzy i koleżanki z pracy. Każdego dnia pytają jak się czuje, co u niej, czy w czymś pomóc. Patrycja bardzo się cieszy, że ich ma i jak sama twierdzi nikt na świecie nie ma fajniejszych kolegów i koleżanek.

Ale nie tylko to pozwala jej codziennie czuć się doskonale. Ośrodek przystosował specjalnie do jej potrzeb stanowisko pracy, w całości pozbawione wszelkich barier i przeszkód. Patrycja posiada tam swój pokój, w którym wykonuje zabiegi masażu, a w nim wszystko urządzone tak by czuła się komfortowo i bezpiecznie. Codzienna droga już od wejścia do ośrodka po pokój socjalny aż do gabinetu, w którym Patrycja wykonuje swoją pracę, jest w pełni dostosowany do potrzeb osoby niewidomej.

Należy wspomnieć, że Patrycja oprócz pracy masażysty bierze udział (na zaproszenie płockich szkół i przedszkoli) w spotkaniach edukacyjnych podczas których prezentuje dzieciom i młodzieży jak na co dzień funkcjonują osoby niewidome, stara  się motywować młodych ludzi do działania. Wciela w życie wszystko to czego nauczyło ją życie i czego nauczyła się w trakcie

studiów pedagogicznych. Ponadto bardzo często czytuje literaturę angielską poświęconą szeroko rozumianej problematyce masażu i tu właśnie wykorzystuje umiejętności jakich nauczyła się w czasie studiów filologicznych. Patrycja należy również do wielu grup, w których poruszane są zagadnienia dotyczące masażu, zarówno tych prowadzonych po polsku jak i po angielsku. Cieszy się, że może działać na różnych polach nauki, że każdego dnia ma szansę uczyć się czegoś nowego, doświadczyć nowych sytuacji.

Marzeniem Patrycji jest to by wszystkim osobom niepełnosprawnym dane było, tak jak jej –  znaleźć pracę, w której będą szanowani, doceniani, ale przede wszystkim rozumiani oraz to by otaczali się  tak fantastycznymi ludzi jakimi sama ma na co dzień.